هنگامی که تازه وارد دانشگاه شده بودم، سمیناری در دانشگاه برگزار شده بود به نام "عشق، انتروپی و راه زندگی" که دکتر "بهادری نژاد" سخنرانش بودند.
قانون دوم ترمودینامیک از قوانین مهمی است که بحث های فلسفی زیادی را شکل می دهد. ازجمله استدلال های مربوط به افزایش حجم جهان از این قانون ناشی می شود. این قانون می گوید که هر واکنش شیمیایی در جهان به شرطی انجام می پذیرد که انتروپی آن رو به افزایش باشد.
ادامه مطلب ...
به عقیده ی من، یکی از زیباترین و عاشقانه ترین و پر مفهوم ترین شعرهای سعدی، همین مصرع " که هنوز من نبودم، که تو در دلم نشستی" است.
از هر دری سخنی:
1) موضوع خیلی خیلی پیچیده تر از این حرف هاست.
خییییییییییییلی.
من کاملا با طبقه بندی و رده بندی کردن موضوعات مخالفم. به نظرم در موضوعاتی مانند علوم انسانی(سینما و ادبیات و ....) گفتن این که "ده فیلم برتر قرن بیستم" این ها هستند و یا "سد1 کتابی که باید قبل از مرگ خواند" و از قبیل این نوع گفته ها، کاملا به سلیقه ی شخصی افراد مرتبط است.
اگر شما اندکی با مکانیک سیالات آشنا باشید، حتما جریان های آشفته(توربولانس) را می شناسید. نکته ای که در این مدل از جریان ها وجود دارد و حل تحلیلی آن ها را غیر ممکن می سازد، افزایش تعداد مجهولات همراه با افزایش تعداد معادلات است. یعنی اگر سه معادله وجود دارد، حداقل چهار مجهول داریم. اگر بخواهیم با روش هایی تعداد معادلات را افزایش دهیم، تعداد مجهولات را هم افزایش داده ایم. این است که برای حل آن ها از روش های عددی استفاده می شود که مسلما دقت جواب های عددی کمتر است.
به نظر من یکی از واقعیت های تلخی که نباید از یاد برد، پذیرش این نکته است که به قدرت رسیدن شخصی مانند خمینی بخشی از گوشه ی سیاه و تاریک تاریخ کشورمان است.
می گویند کسانی که پیامبر می خوانیم، انسان های باهوشی بوده اند. آن ها برای رسیدن به قدرت و گرفتن آن از شخص حاکم، ابتدا این قدرت را به عالم روحانی و کسی در آسمان ها(خدا) نسبت دادند و سپس به عنوان نمایندگان خدا در زمین این قدرت را به طور غیر مستقیم به خودشان منتقل نمودند. روشن است که بعد از به دست آوردن قدرت و رسیدن به مرحله ی اجرا، به مانند تمامی ایدئولوژی های مذهبی و غیر مذهبی، دچار مشکل می شدند و پس از ناتوانی در حل مشکل، حل آن را به آینده نوید می دادند.
ادامه مطلب ..."........یک روز خنده ی تلخی کرد و گفت: نزدیک یک سال من هر روز پهلوی تو بودم، به سر من چه گلی زدی که به عکسم بزنی! از وجود زنده و شاداب و پر حرکتم چه گرفتی که از عکسم بگیری؟!.... با این وجود عکسی که همان سال برای کارنامه ی تحصیلی گرفته بود به من داد و در حاشیه ی آن جمله ای نوشت که از زخم کاری خنجر بدتر بود: به برادر با صفایم که در حق من پدری ها کرد تقدیم می گردد. 1۳۱۴/3/۱۲
کار کشتگان عشق می دانند که برادری و پدری معشوقه چه معنا دارد. عاشق حاضر است سگ بشود، صد رقیب را تحمل کند، هزاران زجر و شکنجه بکشد، اما از طرف معشوق به نام برادر یا پدر خوانده نشود.......... ننگی و داغ باطله ای برای عاشق بالاتر از برادر با صفا و پدر مهربان شدن نیست." (۱)
امروز که یکی از دوستان قدیمی، من را به عنوان "برادری صمیمی" خواند و درباره ی دوست پسرش و شرایط به وجود آمده گفت و اضافه کرد که تنها کسی که از این امر مطلع است منم و حتی به برادرش هم نگفته ..... دلم می خواست همین متن را برایش بلند بلند بخوانم.
بدتر از اون این که طبق گفته ی دختر خاله ام، بنده برای بیشتر دخترهایی که می شناسم همین نقش "برادر صمیمی" را بازی می کنم و الان این حس رو دارم که باید
سر......مو...........تو......دی.......وار.......بکو.......بو......ن............