چون است حال بستان ....

 

    به نظر من یکی از واقعیت های تلخی که نباید از یاد برد، پذیرش این نکته است که به قدرت رسیدن شخصی مانند خمینی بخشی از گوشه ی سیاه و تاریک تاریخ کشورمان است.

   می گویند کسانی که پیامبر می خوانیم، انسان های باهوشی بوده اند. آن ها برای رسیدن به قدرت و گرفتن آن از شخص حاکم، ابتدا این قدرت را به عالم روحانی و کسی در آسمان ها(خدا) نسبت دادند و سپس به عنوان نمایندگان خدا در زمین این قدرت را به طور غیر مستقیم به خودشان منتقل نمودند. روشن است که بعد از به دست آوردن قدرت و رسیدن به مرحله ی اجرا، به مانند تمامی ایدئولوژی های مذهبی و غیر مذهبی، دچار مشکل می شدند و پس از ناتوانی در حل مشکل، حل آن را به آینده نوید می دادند.

   بنابراین همیشه انسان ها را در آرزوی رسیدن به" روز بهترین" نگاه داشته اند. مسلم است که بعد از اسلام و با توجه به شرایط خاص تری که این دین جدید داشت و پس از فراز و نشیب های بسیار و پس از صفویه، که پدیده ای به نام آخوند متداول شد، با توجه به حجم گسترده ی تبلیغات مذهبی و بی سوادی مردم زمان در روان و ضمیر ناخودآگاه بیشتر ایرانیان، حکومت ایده آل علی وار، حکومتی مذهبی بود(بگذریم که شرایط اجتماعی زمان و شرایط روانی اشخاصی مانند علی هرگز مورد توجه قرار نمی گرفت).

   این بود که حتی نیروهای چپ در ابتدای اتقلاب تفکر مذهبی داشتند. فقط به جای خدا و پیامبر، افراد دیگری جانشین شده بودند. به عبارتی شرایط فکری و اجتماعی حاکم بر توده ها و روشن فکران، روش حکومتی به مانند حکومت فعلی را نتیجه می داد. این است که به قدرت رسیدن اشخاصی مانند خمینی، نتیجه ی طبیعی عقده ای بود که قرن ها بر شمار زیادی از ایرانیان فشار می آورد.

   برای مستند کردن این ادعا می توان به نوع روابط درون گروهی مجاهدین اشاره نمود که دست کمی از دیکتاتوری ایدئولوژیک ندارد و یا به نیروهای چپ فعال فعلی که همه چیز را با شرایط طبقاتی تحلیل می کنند و نظر خود را به دیگران تحمیل می کنند.

   فرهنگ گروه تاثیرگذاری از ایرانیان در حال تغییر است و این به این معنی است که حکومت ایدئولوژیک ایران برای بقا باید به اصلاح تئوری ساختاری خویش دست بزند و در غیر این صورت محکوم به نابودی است. به مانند تمامی حکومت های ایدئولوژیک دیگری که به اصلاح  تن ندادند.  

از هر دری سخنی:

1        مثل این که واقعا من برای دختران و زنانی که می شناسم نقش برادر باصفا را دارم. امروز یکی از خانم هایی را که می شناسم برایم از شوهرش درد دل می کرد و از من راهنمایی می خواست. در همین موقع دیگری وارد شد و از این که بی دلیل با شوهرش دعوا گرفته بود، صحبت کرد و بر این نکته که حالا پشیمون است تاکید نمود. این برادر باصفا هم به اولی گفت دو تایی به روان شناس مراجعه کنند و پیشنهاد خرید گل برای آشتی کنان را به دومی داد.

2        امروز با دوستان رفته بودیم جایی. برای من فال قهوه گرفتن و نتیجه اش این بود که یه دختر مرتبا به ساق پای من ضربه می زند.

ای دختری که با لگد مرتبا به ساق پای من می زنی!!!.....نزن!!!!....مگه مرض داری!